دو یا سه هفته پیش بود که آقای خاتمی درخواست پیوستن به اتحادیه عرب را مطرح کرد البته بعنوان عضو ناظر .

قبل از پرداختن به اصل مطلب ، این را باید اضافه کرد که به نظر نمی رسد اتحادیه عرب نهاد موفقی بوده باشد چرا که در دست یابی به اهداف اساسی خود که سرو سامان دادن به اوضاع کشورهای عضو و خاتمه دادن به بحران های فلسطین و لبنان هستند موفق نبوده است .

به هر حال ، برای طرح این در خواست 2 دلیل می توان ذکر کرد :

1. اختلاف ایران با امارات متحده عربی بر سر جزایر سه گانه : اختلافی که سال های سال حل نشده باقی مانده است و ایران قصد دارد تا از طریق اتحادیه عرب و لابی گری و اعمال فشار بر کشورهای عرب عضو اتحادیه آن را حل کند . اما به عقیده کارشناسان ، این مشکل تنها از طریق گفتگوی مستقیم و رو در رو حل خواهد شد . نکته موید این دیدگاه آن است که در طی سال های گذشته ایران از طریق دیگر کشورهای عرب منطقه مانند بحرین و عربستان به چانه زنی پرداخته است و سعی در حل آن داشته است که موفقیت آمیز نبوده است .

2. اختلاف ایران با کویت بر سر منطقه نفتی آرش : که از قرار معلوم کویت خواهان بهره برداری مشترک است اما ایران زیر بار نمیرود ( در این مورد  به اطلاعات گسترده ای دست پیدا نکردم با وجود تمام تلاشی که کردم ، اگر اطلاعات باارزشی در این مورد در اختیار دارید لطفا برای من ارسال کنید ) .

عاملی که باعث شده است تا دولتمردان ایرانی این در خواست را با جسارت بیشتری ارائه کنند حمایتی است که کشورهای عربی از ایران در جریان اجلاس حکام کرده اند ؛ حمایتی که باعث شد تا پرونده تخلف هسته ای ایران به شوراء امنیت رجوع داده نشود .

اما آیا اتحادیه عرب ایران را بعنوان عضو ناظر خواهد پذیرفت و آیا در صورت پذیرفتن اتحادیه عرب ، ما از قدرت لازم برای لابی گری و اعمال نفوذ بر  اتحادیه و کشورهای عرب عضو آن برخوردار هستیم ؟

در جواب باید گفت که تجربه نشان داده است که هیچ گاه دولتمردان جمهوری اسلامی از قدرت فوق برای حل اختلافات با دیگر کشورها برخوردارنبوده اند و به عبارتی مدیریت بحران را فرا نگرقته اند .

بگذریم ، بر فرض که اتحادیه عرب ایران را بعنوان عضو ناظر پذیرفت اما باید به این نکته توجه کرد که طبق عصبیت عرب هیچ گاه کشورهای عرب حاضر نخواهند شد که در مذاکرات ایران با کویت و امارات طرف ایران را بگیرند ، چرا که هر چه باشد ما عجم هستیم و آن ها عرب و به خیال خودشان سرور همه دنیا . خنده دار است نه ؟

کار دنیا بر عکس شده است ، به جای آنکه ایران آن قدر قدرت بگیرد که عرب ها خواستار دوستی بی قید و شرط با آن باشند ما خواستار دوستی با عرب ها هستیم به هر قیمتی حتی به قیمت زیر پاگذاشتن احساسات و غرور مردم ایران .

جواب رد اتحادیه عرب می تواند دومین ضربه دردناک را بعد از جریان پروتکل الحاقی به غرور ملت ایران وارد کند . نه اینکه این در خواست برای ملت ایران خیلی مهم باشد، نه این فیس و افاده های که عرب ها برای ما میآورند زجر آور است . در آخر به سران جمهوری اسلامی این را خطاب می کنم که شما را به خدا قسم  این قدر احساسات ملت ایران را بازیچه دست خود قرار ندهید .

 این قسمت آخر را در حالی می نویسم که در روز دوشنبه مورخ 2 / 10 کشورهای عرب اعلام  کرده اند که ایران باید جزایر سه گانه را به امارات واگذار کند ، جالب این جا است که مقامات ایرانی به جای پاسخگوئی به آنها ، به طرفداری از عرب ها با آمریکا و اسرائیل در گیر می شوند ، دلیل این امر این است که در کشورهای پیشرفته دنیا براساس واقعیات دست به اقدام و تدوین سیاست خارجی خود میزنند اما در ایران بر اساس موهومات و شعارها اقدامات صورت می گیرد .

نظرات خو را برای من ارسال کنید ، متشکرم .

موفق باشید .