مهمان مامان

عصر شنبه به همراه اقوام رفتیم سینما برای تماشای فیلم مهمان مامان . قبلاً تعریفشو  خیلی شنیده بودم و دوست داشتم که فیلمو ببینم .
وقتی که در تیتراژ اسامی بازیگران را می خواندم ، بازیگران آشنائی بودند از جمله پارسا پیروزفر ـ امین حیائی ـ گلاب آدینه و نسرین مقانلو که هر کدام برای خود وزنه ای در سینما محسوب می شوند . همه بازیگران بخ خوبی از عهده نقش خود برآمدند اما بازی پارسا پیروزفر چیز دیگری بود و بیشتر از بقیه به چشم می آمد .
همانطور که فکر می کردم فیلم زیبا و جالب و تا حدود زیادی دارای مفهوم و بار معنائی بود . من پیام فیلم را در دو نکته دیدم : صفا و صمیمیت و یکدلی کلید مشکلات هستند و در صورت داشتن آنها زندگی به مراتب راحت تر می گذرد ، روزی ما انسانها دست خداست .
یک نکته را هم از یوسف ( پارسا پیروزفر ) یاد گرفتم و آن اینکه کارکردن عار نیست حتی اگر گردو فروشی باشه .
صفا ، صمیمیت ، حس دیگر دوستی ، یکدلی ، کمک در مواقع سختی : حلقه های مفقوده زندگی امروزی هستند و دیگه مثل گذشته طرفدار ندارند . آن قدیم ها تا توی یک محله اگه مشکلی برای یکی از همسایه ها پیش می آمد ، هر کسی هر کمکی که از دستش بر می آمد ( حتی ناچیز ) را انجام می داد اما حالا .....
در مهمان مامان ، همه یک جورائی دلشان برای دیگری می تپید و سعی در حل مشکلات دیگری داشتند حتی یوسف مُعتاد یا مَش مریم . اهالی مهمان مامان نهایت سادگی بودند ، انسانهائی که چیز زیادی در ظاهر نداشتند اما در باطن و در قلبشان گنجینه گرانبهائی داشتند از پاکی ، یکدلی ، سادگی و ......
در اول فیلم خانوادۀ    از تهیه یک پذیرائی مختصر برای مهمان خود عاجز بودند اما آخر فیلم همین خانواده سفره ای داشتند که علاوه بر خودشون و مهمان ها ، جوابگوی دیگر ساکنین خانه نیز بود و این سفره هم حاصل خواست و اراده و یکدلی بنده های خدا بود و هم حاصل خواست خدا .
به شما هم پیشنهاد می کنم که اگر وقت خالی داشتید حتماً زحمت دیدن این فیلم را به خودتان بدهید و مطمئن باشید پشیمان نخواهید شد .