جمله هائی که با ما حرف میزنند :

این بار خیلی حرف نمی زنم اما ازتون می خواهم که این جمله ها رو برای یک بار هم که شده بخونید و ی کمی هم دربارشون فکر کنید :
قلبهای خود را از کینه های نهانی پاک کنید چه آن یک بیماری مهلکی همانند وبا است ( حضرت علی ) .
از دست دادن امیدی پوچ و آرزوی محال ، خود موفقیت و پیشرفت بزرگی است  ( شکسپیر ) .
امید در زندگانی بشر آنقدر اهمیت دارد که بال برای پرندگان  ( هوگو ) .
بی صبری شخص را از هیچ دردی نمی رهاند ، بلکه درد جدیدی برای از پا درآوردن شخص بوجود می آورد ( افلاطون ) .
اندوه مرگ روح است و شادی زندگی آن ( وینه ) .
اگر تو را دشمنی باشد دلتنگ مشو که هر که را دشمنی نباشد بی قدر و بهاء است  ( قابوسنامه ) .
هر شکست لااقل این فایده را دارد که انسان یکی از راهائی که به شکست منتهی می شود ، می شناسد  ( لاورنس ) .
تک تک این جمله ها دارند با من حرف میزنند و نکته هائی رو بهم یادآوری می کنند که همشون جزء ضعف های من محسوب می شوند .
اما ولتر یک جمله داره که به درد جامعه ما می خوره :
خرابی کار یک ملت از دو چیز است : اول نداشتن مردمان عالم و لایق و دوم نبودن آنها در سر کارهای مملکت .

راستی ٬ چند روز پیش هفتم آقا مسعود بود همانی که درباره زندگی اش باهاتون صحبت کرده بودم ( چند تا زن داشت !! ) . خدا رحمتش کنه .