برداشتی دیگر از امر خیر !

با این که خیلی وقته که اصلا به امور خیر فکر نمی کنم و تمام فکر و ذهنم مشغول اینه که بتوانم تو رشته جدیدی که انتخاب کرده ام موفق شوم و در ادامه هم بتوانم که کار خوب و شرافتمندانه برای خودم دست وپا کنم ( مدرک دانشگاهی ام را گذاشته ام در کوزه و آبش را می خورم و حالا تغییر رشته دادم و دارم رشته مهندسی شبکه می خونم ) اما حواشی این امور خیر برایم جالب هستند و این بار هم می خواهم در مورد ازدواج بنویسم اما درباره یکی دیگر از عوامل آن ، یعنی ؛ جهیزیه . این رسم برای دختر خانم و البته خیلی بیشتر برای والدین آنها دردسر سازه ( مخصوصا از لحاظ مالی )اما برای آقا پسر ها هم یک برگ برنده است و هم مایه قوت قلب و امیدواری . من با اصل موضوع مشکلی ندارم چون به نظرم رسم و سنت خوبی است که دختر لوازم زندگی مشترک را تهیه می کنه و پسر هم خرج و مخارج عروسی ( با کلیه مخلفات آن را ) و مهم تر کل زندگی مشترک را تامین می کنه ( با در نظر گرفتن اینکه الان دختر خانم ها هم کار می کنند و در گردش زندگی شون سهم مهمی دارند )اما طبق معمول این رسم و سنت هم کم کم داره آن وجه اصلی خودش را از دست میده و بوی سوء استفاده ازش میآد . بله ، من هم مثل دیگر آقا پسر ها بدم نمی یاد که وقتی ازدواج کردند و رفتند سر خانه زندگی شون تمام اسباب منزل فراهم باشه ؛ از حبوبات گرفته تا مبل و دیگر لوازم سنگین چوبی و ... . عده ای هم که دنبال این هستند که حتما همسری را انتخاب کنند که حتما در این مورد قوی عمل کند اما : آخه به چه قیمتی ؟! کم کم داره ازدواج دختر خانم ها به قیمت زیر قرض رفتن پدر بیچاره تا خرخره منجر میشه ، به قیمت گرفتن وام های جور واجور . مگه آن پدر بیچاره چه گناهی کرده که .... ؟ درسته که پدر و مادر نه تنها با رضایت کامل بلکه با کلی عشق و علاقه ( البته مثل دخترشون ) جهیزیه را تهیه می کنند اما انصافا ؛ آوردن جهیزیه های سنگین به خانه پسر از طرف دختر به قیمت به خاک سیاه نشاندن پدر بیچاره و خراب کردن خانه پدر ، درسته ؟ یک نکته را همین جا اضافه کنم : درسته که یک درصدی از جامعه به دلیل تمکن مالی مشکلی برای تهیه جهیزیه ندارند اما اینها فعلا درصد کمی از جامعه را تشکیل می دهند و اکثریت برای این کار دچار مشکل هستند اما چیزی که متغیر است درصد این دچار مشکل شدن از سوی والدین است . وقتی که نرم جامعه برای خریدن جهیزیه داره به 12-13 میلیون میرسه ، نباید گفت که یک جای کار ابراد داره ؟! آنچه که به عقل من میرسه اینه که قدیمی ها قصد داشتند تا با این کار دختر لوازم اصلی زندگی را تهیه کنه تا کمکی به پسر کرده باشه تا او در اول زندگی خیلی بهش فشار نیاید اما نه اینکه دختر تا سالاد ساز ، بلال ساز ، ... خانه پسر را هم تهیه کنند ، بابا انصاف جامعه را شکر . چه میکنه این جامعه ؟ به این میگن یک آش با یک وجب روغن ، که جامعه داره برای خورش درست می کنه . نوش جان ای جامعه عزیز من . این کار را می کنیم که پسر هم میره برای یک شب عروسی یک پول کلان 9-10 میلیونی را هزینه می کنه ، فقط شب عروسی و بگذریم از ..... . مهران میگه که اگر هم جوان به جزء در نظر گرفتن خودش دیگران هم در نظر بگیره و با خودش بگه : که من در مقابل دیگران هم و البته از نظر اخلاقی مسوول هستم چون اگر : حتی یک جوان بخاطر چشم و هم چشمی با من برای تهیه عروسی آنچنانی زیر بار قرض بره = من مسوول هستم .حتی اگر یک جوان بخاطر اینکه توانائی من ( البته من نوعی ) را نداره حسرت بخوره و احساس ناامیدی پیدا کنه = من مسوول هستم .اگر حتی یک جوان برای گرفتن یک عروسی مثل مال من نوعی و حتی خیلی در سطح کمتر دست به کار خلافی بزنه = من مسوول هستم . آن وقت شاید این تب مالتی که داره جامعه را دچار مریضی واگیردار می کنه و هر روز هم قربانی می گیره ؛ کم کم فروکش کنه ؟ مگر اشکال داره که دختر به فکر آوردن وسائل اصلی و ضروری زندگی باشه و بعد از ازدواج هم پسر بعضی از وسائل زندگی را تهیه کنه؟البته با گذشت زمان و طی یک دوره زمانی کافی ، نه اینکه هرچی کم بود آقا پسر فردای عروسی بره تهیه کنه . کفر میشه ؟ من که حاضر نیستم یک لحظه توی خانه ای زندگی کنم که برای خریدن وسائل آن یک مردی از جنس و مثل خودم مجبور شده که قرض کنه یا خدای نکرده به خاک سیاه بشینه ؟ این زندگی هیچ لذتی نداره جزء اینکه مداوم روی اعصاب آدم راه میره . در مورد خودم ؛ فکر کنم زندگی تو خانه ای بیشتر بهم حال بده که خودم هم توی ساختن آن و جور کردن وسائل آن شریک بوده باشم . آقایون ؛ حرف شما را قبول دارم که تهیه پول همان شب عروسی ( با کلیه مخلفاتش ) و با نگاه کلی تهیه کلیه هرینه های ازدواج کمر شکن شده اما : مگر قراره که همه وسائل زندگی از همان روز اول آماده باشه ؟ تبصره : این ها حرف امروز من هستند که به آنها اعتقاد دارم و برایم تبدیل به یقین شده اند اما شاید یک روزی برسد که احساس کنم باید بیشتر در موردشون فکر کنم . و حرف آخر من : به اعتقاد من میشه این هزینه های اضافی را صرف اصل زتدگی کرد به جای اینکه بخواهیم برای پٌر کردن دهان مردم ، تن به هزینه های اضافی بدهیم . داماد می تونه به گرفتن یک عروسی مناسب اما بدون ریخت و پاش اضافی ، بقیه پس انداز خودش را یا حتی بقیه پولی که قرار بود خرج عروسی کنه و آنها هم بروند توی شکم مهمان های به اصطلاح ( سالی یک بار ) ( شب عروسی ، روز عزا ) ، می تونه آنها را خرج خودش و همسرش کنه : حالا می خواهد پس انداز کنه ، مسافرت بروند ( چیزی تو مایه های 80 روز دور دنیا ) ، می تونه یک هدیه خوب برای همسرش خریداری کنه تا خاطره انگیزترین روزهای زندگی شون را خاطره انگیزتر کنند ، یا هر کار دیگری که دو نفری صلاح دانستند . آقایون و خانم های متاهل ، بسم الله : اولویت با شما هاست تا من و شاید هم امثال من از تجربیات شما استفاده کنیم . آقایون و خانم های مجرد هم بیکار نشینند ، شما هم حرف های زیادی دارید !

اداهای مدگرایانه یا ملاک های واقعی ؟!

این بار می خواهم در مورد ازدواج صحبت کنم اما قصد ندارم در مورد موانع جوانها برای ازدواج صحبت کنم بلکه قصد دارم در مورد ملاکهای ازدواج و البته در بین دختر خانمها حرف بزنم .

این که گذر زمان و پیشرفت های صورت گرفته و به تبع آن تغییر معیارهای فرهنگی در کشور باعث شده تا نسل جدید با دو یا حتی یک نسل پیش از نظر تربیتی ، فکری ، فرهنگی و ... خیلی تفاوت داشته باشند را همه ما قبول داریم و حتی از  نظر منطقی هم درست است اما با این وجود من در انتخاب  یک سری معیارهائی توسط دختر خانمها  در عجب هستم .

اگر در حال حاضر با جوانها در این مورد صحبت کنید ، احتمالا بیشتر آنها مسائلی نظیر مشکل مسکن یا بیکاری و حتی مهریه را مشکلات سر راه برای ازدواج توصیف کنند اما به نظر من با حفظ حقوق این مشکلات ؛ یکی از مهمترین مشکلات وجود معیارهای ( نادرست و حتی غیر نامتعارف) از سوی هر دو طرف است .

یک زمانی وقتی دختر خانمها دیدگاه شون را به سمت مسائل مالی سوق دادند و این که همسر ایده آل شون باید هم خانه داشته باشه و هم ماشین و ... یک عده نگران شدند که مطرح کردن چنین مسائلی چقدر در آینده می تواند خطرناک باشد اما حالا یک عده ای نسبت به این موضوع عکس العمل نشان داده اند که مطرح شدن یک سری معیارهای سطحی از سوی جوانها چقدر خطرناک است ؟

چیزهائی که می خواهم مطرح کنم همه ناشی از تجربیات شخصی خودم هستند و سندیت دارند :

توی چند مورد تجربه شخصی خودم به معیارهای برخورد کردم که برایم عجیب بود ( یک زمانی است که یک مولفه یا یک گزینه را بعنوان معیار اساسی خود در نظر می گیریم و یک زمانی هم یک مولفه را بعنوان یک آنترناتیو در نظر می گیریم ) .

مثلا : یکی مطرح کرده بود که حتما منزل ایشون باید در نزدیکی منزل مادرشون باشه  تا مرتب بتوانند به مادرشون رسیدگی کنند ( این شاید یک معیاری نسبتا قدیمی باشه ) اما من با چرائی این معیار مشکل دارم ؟ اگر قرار که دختر بعد از ازدواج مثل گذشته خانه مادرش رفت و آمد داشته باشه و مداوم پیش ایشون باشه پس چرا دختر ازدواج بکنه ؟ مگر قرار نیست بعد از ازدواج یک استقلال را هم دختر و هم پسر ایجاد و تجربه کنند ؟ این معیار نمی تونه استقلال مورد نظر را خدشه دار کنه ؟ مگراین نیست که چنین حرکتی می تونه کیفیت رابطه ها را تقلیل بده ؟

یا یک دختر خانم دیگر 3 تا مورد را مطرح کرد که دوتا از آنها برایم جالب بود : پوشش ( حجاب ) – تماشای ماهواره و حتی گوش دادن به موزیک – سنت خانوادگی شون بر رقصیدن در مهمانی ها و پارتی های دختر و پسری .

مورد اول یک نکته خیلی مهمه که باید دو طرف در موردش به یک تفاهم برسند چون حتی همین موضوع می تونه تعیین کننده باشه اما اینکه دو مورد بعدی را ما بخواهیم بعنوان یک معیار قرار بدهیم را من اصلا قبول ندارم چون نرقصیدن مانع از خوشبختی نخواهد شد یا دیدن ماهواره باعث بدست آوردن چیز گرانبهائی نخواهد شد که ما از آن بعنوان یک ملاک یاد کنیم . اصلا این ملاکها می تونه ماندگار باشه ؟ اینها بیشتر شبیه اداهای مُد گرایانه است که تنها کابردشون بالا بردن وجه طرف مقابل است البته از دیدگاه آن دخنر خانم  . نیست ؟ ایشون می گفت که رقصیدن دختر ها در مهمانی هاشون نه تنها عیبی نداره بلکه کاملا پذیرفته شده است و باز هم اگر کسی به آن تن ندهد مورد تمسخر قرار می گیرد ( هزار آفرین بر غیر ........) .

از این دست معیارهای عجیب بسیار زیاده اما حرف اخر من در خطاب به پدر و مادرهاست . در دو مورد از تجربیاتم با دو حرکت از والدین طرف مقابلم روبرو شدم که برایم مایوس کننده بود و تعجب آور . اینکه پدر و مادر به دخترشون بگویند که آنچه که هستی را فعلا مخفی کن نا دو – سه جلسه بگذره بعد کم کم رو کن تا شاید اینطوری طرف را مجذوب خودت کرده باشی . در یکی از تجربیات خواستگاری ام ، تو جلسه اول دختر با یک پوشش کامل حضور پیدا کرد – پوششی که هیچ جای عیب و ایرادی باقی نگذاشته بود و حتی نظر مادر من را که خیلی روی این مسائل سخت گیره را هم جلب کرده بود و البته نظر خودم را اما در جلسه دوم یک مقدار از کیفیت پوشش ایشون کم شد با این حال خوب بود اما بعدا خودش اعتراف کرد که ؛ اولا این مسائل را بزرگترهاشون بهش گفتند و دوما اینکه به قول خودشون ( احترام گذاشتن به دیدگاه و عقاید من و خانواده من و موقعیت اجتماعی من بوده ) . نظر شما در این مورد چیه ؟ این بیشتر شبیه اغفال کردن و گول زدن است تا احترام گذاشتن . نیست ؟

در آخرین تجربه ام هم ؛ با وجود این که دختر راضی نبود – پدر به خاطر نشان دادن موقعیت خودش در منزل و عرضه اندام – خودسرانه دست به کاری زد که عجیب بود . البته ایشون جنبه مادی را هم در نظر داشت و حتی یک جائی هم گفته بود که ...... نداره که داره ، ...... نداره که داره ، ...... نداره که داره ، ....... نداره که داره ؛ بقیه اش را خدا جور می کنه .

وقتی پدر و مادرها چنین دیدهائی دارند و چنین حرکت هائی انجام می دهند نباید خیلی از دحترشون توقع داشت . باید داشت ؟  

حریم خصوصی مهمتر است امنیت اجتماعی ؟!

همه ما دوست داریم که توی جامعه ای زندگی کنیم که امنیت داشته باشد اما توی تعریف امنیت به یک توافق نرسیده ایم . چرا ؟

البته ما در بیشتر موارد هنوز یک تعریف مشترک که مورد قبول اکثریت جامعه باشد را پیدا نکرده ایم .

که بحث مبارزه با بد حجابی و مفاسد اجتماعی دوباره قوت گرفته و سر زبانها افتاده است .

طرحی که به نظر من در شرایط حاضر یک امر ضروری است چرا که خیلی از ما جوانها به اسم آزادی ، حریم خصوصی ، حقوق بشر و آزادی مدنی و ...... خیلی سوء استفاده کرده ایم : شعارهائی که حتی معنی خیلی از آنها را بلد نیستیم و فقط دهن پر کن هستند .

قراره که توی این طرح با افرادی که همراه خود سگ به همراه دارند ، دخترانی که شلوار کوتاه و مانتوهای چسبناک به تن دارند و افرادی که با صدای بلند ظبط ماشین خود باعث مزاحمت برای دیگران می شوند برخورد شود . به قول یکی از دوستهام 3 تا چیزی که تبدیل به دلخوشی های یک سری از ما جوانها شده و اگر آنها را بگیرند دیگر جوانها چه کار کنند ؟

واقعا مسخره نیست که این چنین مسائل پوشالی و بی ارزش تبدیل به هنجار شده اند و هنجارهای واقعی رو تحت تاثیر قرار داده اند ؟ شاید هم من خیلی پپه هستم که درک نمی کنم که همراه داشتن یک حیوان چقدر می تونه لذت داشته باشه ؟

به نظر من تا بیش از این حساب کار از دست دولت در نرفته باید کاری کرد . من هم با افراط  و تفریط ها مخالفم اما مثل خیلی ها هم معتقد نیستم که این دخالت در حوزه شخصی دیگران است .

تا وقتی که توی خانه خودت هستی می توانی هر جور که خواستی بپوشی !! هر قدر که خواستی توی خانه ات حیوان نگه داری کنی !! و .....

اما وقتی که وارد جامعه شدی باید به موازین جامعه ات احترام بگذاری ، موازینی که خیلی از آنها تفسیر بردار نیست یا حداقل توی تفسیرها هم باید جانب احتیاط را رعایت کرد . چون ؛ هنوز بیشتر مردم جامعه ما دیدگاه مذهبی دارند و هنوز توی خانه هاشون حرف از خدا و پیغمبر است ، هنوز نماز می خوانند و ائمه را دوست دارند ، هنوز مردم شهداء را یادشون نرفته افرادی را که رفتند تا چشم ناپاک عراقی جماعت به همین دختران شلوار کوتاه پوش نیافته و عراقی از دو قدمی همین دختران رد نشود . شما که یادتون نرفته ؟!

از خودم بگم : اگر فردا صبح که دارم میروم سرکار ، نیروی انتظامی جلوی ماشینم رو بگیره و محترمانه از من بخواهد که صدای ظبط رو کمتر کنم ؛ مطوئن باشید که نه تنها ناراحت نخواهم شد بلکه ازشون تشکر خواهم کرد چون امنیت فقط با داشتن پلیس قوی ممکن خواهد شد  و من در آن لحظه من دیگر در جامعه هستم و باید مراعات کنم که به خاطر خودم ، دیگری را آزرده نکنم .

من میگم اگر قرار باشه ؛ تا نیروی انتظامی اومد اقدامی بکنه جلوش بایستیم و سرکشی کنیم و در نهایت او را در انزواء قرار دهیم دیگر نباید توقع امنیت داشته باشیم و باید به اقایون بگوئیم که بروید در خانه و کنار همسران محترم بنشینید و سبزی خورد کنید . در این حالت امنیت اجتماعی و روحی شما فقط کشک است ، دقیقا از همان نوعی که در بقالی محله شما به وفور پیدا می شود . آره ، امنیت روحی و روانی !! به نظر من یک دختر زمانی بیشتر احساس آرامش می کنه که بدونه در جامعه چشم هائی که دنبال چشم چرانی باشند در کار نیست و البته خود دختر با پوشش خودش شر یک سری مزاحم را از سر خودش باز کرده .

فکر نکنید که من با همه کارهای نیروی انتظامی موافقم ، نه خیر ، مثلا من با طرح ترافیک و زوج و فرد کردن تردد ماشینها مخالفم چون آنها را فقط طرحی برای کسب درآمد میدونم .

باز هم میگم : زمانی که پات را از خانه ات بیرون گذاشتی دیگر جزئی از اجتماع هستی و باید هماهنگ با موازین و فرهنگ و حتی عرف جامعه ات عمل کنی . البته این کار به معنای هضم شدن و نادیده گرفتن شخصیت و عقاید افراد نیست .

داشتی می گفتی ؟ گوش میدهم !!