شاید ....

ما آدمها در شرایط سختی که قرار می گیریم ، فکر می کنیم که آن بدترین لحظه زندگی ماست اما افسوس که شرایط سخت تر و مشکلات پیچیده تر در انتظار ما هستند و ما بی خبر و نا آماده .
تا چند ماه قبل بدترین اتفاق زندگیم ، گمشدن و رفتن او بود اما حالا در شرایطی قرار گرفتم که هم نبود اون بیشتر من رو آزار میده و نبودشو بیشتر حس می کنم و هم آرزوی یک دقیقه خوش و بدون دعوا ، اعصاب خرد کنی ، آه و نفرین رو دارم . نمی دونم در مورد شرایطی که تو آن قرار گرفتم چی بگم ؟ فقط همین رو می تونم بگم که همه این دردسرها از ی اطمینان غیرمنطقی و احساسی از جانب دیگران شروع شد و در برابرش از یک سکوت بی مورد و از روی ناچاری از من .
هر روز که می گذره شرایط و اوضاع بدتر میشه و من خوردتر و خراب تر میشم . مطمئنم که انسان مه آلود تو کامنتی که برای این پُستم میگذاره ، شرایط منو نفی می کنه و به قول خودش خیلی ها آرزوی داشتن شرایط من رو دارند اما چیز زیادی از خدا نمی خواهم فقط می خواهم که چیزی رو که از من گرفته بهم برگردونه اما این اصلا امکان نداره چون .......
خلاصه اینکه کم کاری که اخیرا گریبانگیر مهران و وبلاگش شده ، ناشی از همین مشکله .
شاید دیگه ننویسم ، شاید همین فردا نوشتم ، شاید بعد از ی مدت کوتاهی دوباره نوشتم : همه اینها بستگی به شرایطم داره ...... یعنی ممکنه که همه چیز دوباره خوب بشه ؟؟؟