تبریک ، تبریک ، هزار بار تبریک ! همه این تبریک ها برای بُرد برابر اردن بود !!
دیشب همه ایران یک شب خوب رو پشت سر گذشت و اکثرا از بازی تیم ایران راضی بودند و البته از قضاوت داور چینی ناراضی . مثل اینکه سریال ناداوری ها علیه ایران تمامی نداره ، یک بار داور عرب ـ یک بار داور چینی و ..... و ما همچنان نتوانسته ایم بر نفوذ خود در کنفدراسیون آسیا بیافزائیم تا بتوانیم از این گونه مسائل جلوگیری کنیم ( البته مثل بقیه عرصه ها ) .
دیشب وقتی علیرضا نیکبخت برای ایران گُل زد ، یاد سی دی پارتی استقلالی ها افتادم . برای من و امثال من که از بچگی طرفدار این تیم بوده اند و هر یک از بازیکن های آن رو تا حد پرستش دوست داشته اند ، دیدن این سی دی فقط مایه خجالت و شرمندگی و تاسف بود ، تاسف از بابت روزها و لحظه هائی که بخاطر این تیم و بازیکنان آن در استرس و ترس بسر بردم .
تو این سی دی اکثریت بازیکنان استقلال حضور دارند و با حرکات خود طرفداران خود را شرمنده می کنند . بعضی از بازیکنان مثل نوازی و اکبری از بقیه سرسنگین تر بودند و بعضی ها هم مثل مسعود قاسمی ، نیکبخت ، فرزاد مجیدی و هاشمی نسب از رقص و جلف بازی سنگ تمام گذاشته بودند ( بازارگرم کُن آنها هم که مسعود قاسمی بود ) .
موقع دیدن این سی دی با خودم گفتم شاید نیکبخت آن روزهائی رو که تازه از ابومسلم به استقلال پیوسته بود را فراموش کرده ؟ امثال علیرضا نیکبخت که یک دفعه به پول زیادی می رسند و بهترین راه خرج کردن آن را هم در این جور کارها می بینند ، کم نیستند .
افرادی که می خواهند ستاره و محبوب باشند حالا به هر قیمتی که شده ! راستی چرا این قدر ورزشکاران ما بی جنبه و ظاهر نما هستند ؟؟